Εμείς
Η ηθική μας.
Μέτρο μας, η αρετή.
Αναζητούμε ομορφιά στην αρετή
ή μήπως το ωραίο πλάθεται με αυτήν;
Η ομορφιά της ηθικής ή η αρετή στο ωραίο;
Η ηθική έχει εικόνα, γεωμετρικές χαράξεις, ισορροπία σε ένταση.
Ψηφίδες με σχήματα και χρώματα, συσχετισμούς, αντιστοιχίες, δυνάμεις.
Μιλας τωρα για την ηθικη της εικονας (= τιτλος της αναρτησης) η για την εικονα της ηθικης (= κειμενο της αναρτησης) η για και τα δυο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι ευκολο να απαντησει κανεις στην ερωτηση που εθεσες, προπαντως γιατι συμπλεκονται εδω, νομιζω, τρια διαφορετικα θεματα και γινονται ενα:
1. Η ηθικη και η ομορφια της,
2. Η ομορφια και η ηθικη της
και
3. Η μορφη της ηθικης.
Εγω θα απαντουσα ως εξης:
Το ωραιο δεν ειναι παντοτε καλο, αλλα το καλο ειναι παντοτε ωραιο.
Ο Πλατωνας ειπε καποτε, οτι καθε αγαθο ειναι ομορφο και το δε ομορφο ειναι συμμετρικο. Οποτε η ομορφια δημιουργειται με την ουσια του καλου, του αγαθου, του εναρετου. Η ομορφια προυποθετει την ηθικη και την αρετη. Διχως την ηθικη δε θα υπηρχε ομορφια.
Ομορφια διχως αρετη θα ηταν σαν ενα λουλουδι μεσα στις λασπες, ομορφια διχως ηθικη θα πεθαινε αδιεκδικητη. Ετσι οπως ενα ομορφο κορμι μπορει να προσελκυσει για ενα μικρο διαστημα τους θαυμαστες η τις θαυμαστριες του, αλλα δεν ειναι ποτε σε θεση να τους συγκρατησει. Για να τους συγκρατησεις χρειαζεται και η «ομορφια» της ψυχης. Ο ανθρωπος θεωρει ιερο ο,τι πιστευει, οπως θεωρει ομορφο ο,τι αγαπαει. Η ομορφια δεν ειναι μια εγγενης ιδιοτητα των πραγματων. Υπαρχει μονο στο μυαλο του παρατηρητη.
Οποτε η εικονα της ηθικης ειναι για τον καθεναν διαφορετικη.
Κατ’αρχην οταν μιλας εσυ για «ομορφια» τι εννοεις? Τι ειναι ομορφια για εσενα προσωπικα?
ΔΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλό ειναι σύμφυτο του ωραιου και το ωραίο του καλού. Στην αρχαία ελληνική γλώσσα δεν υπήρχαν άλλες λέξεις για να περιγράψουν το ηθικά ωραίο.
Η συμμετρικότητα που επικαλειται ο Πλατωνας εχει να κανει με την ισορροπία και αυτη έχει ηθική διάσταση. Οι διάφορες δυνάμεις μεσα μας ενεργούν σαν νηματα τραβωντας, παρασύροντας διεγείροντας ένα κόσμο τόσο ευθραυστο και τόσο ασύμμετρο σε μια συνεχη κινηση αμφιβολης τελεσφορίας. Η ισορροπία αυτού του συστήματος ειναι ωραία απο μόνη της όσο και ηθική.
Το ωραίο έχει ατταβιστικές ρίζες μέσα μας. Είναι εμφυτευμένο στα γονίδιά μας. Μελετητές ισχυρίζονται ότι ό άνθρωπος, όντας πρωτόγονος, έμαθε να διαλέγει το ωραίο ως την ασφαλέστερη φυσική επιλογή, ως την ενδεδειγμένη λύση επιβίωσης (πχ ένας άσχημος εξωτερικά καρπός θα ήταν χαλασμένος και θα του προξενούσε προβλήματα, ένας άσχημος "αρμονικά" σύντροφος σήμαινε προβλήματα υγείας, άρα άμεσο ή έμμεσο θάνατο και μη διαιώνιση του είδους..)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ηθική είναι κάτι που προέκυψε αργότερα και είναι πάντα σχετική με το βιωματικό και το κοινωνικοθρησκευτικό πλαίσιο ενός ατόμου.
Το ωραίο αναγνωρίζεται, το ηθικό μαθαίνεται...
"Το ωραίο αναγνωρίζεται, το ηθικό μαθαίνεται"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ταλαιπώρησε αυτή η φράση σου. Αν το "ωραίο" είναι σύμφυτο του ανθρώπου, ποια είναι η ανάγκη μας να το ψάχνουμε παντού και ο καθενας με τη δική του μέθοδο? Και τι σημαίνει "αναγνωρίζεται"? Αν κατι ενυπάρχει σ'εμάς τότε είναι δεμένο με τον μηχανισμό που "βλέπουμε" και φυσικά καθορίζει τον τρόπο μας να ζούμε. Φαντάζομαι την αταραξία που συνεπάγεται αυτό. Ομως το πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε έχει μεγάλη εντροπία. Και αυτό δεν μπορώ να το φανταστώ αλλιώς παρα μόνο μέσα απο την οπτική γωνία της ηθικής. Μόνο έτσι καταλήγω σε μια απάντηση στην πολυπρισματική απόφανση περι του "ωραίου".
Απο την αλλη, τι μπορει να σημαίνει η θέση ότι το ηθικό μαθαίνεται? Φυσικά δεν εννοώ το σύστημα αξιών μιας κοινωνίας ή αυτό που φέρουμε σε αυτήν. Ως Ηθική εννοώ την αξία - ενεργή δύναμη που προβάλλεται απο τη φύση μας, δηλαδή τον "τρόπο" να υπάρχουμε. Και είναι αυτός ο "τρόπος" που μας ξεχωρίζει και μας κάνει μοναδικούς στη "μάχη" μας.